گاهی مثل این لحظه دلم تا نا کجای این آبی آسمان پر میکشد.احساس میکنم آبی آسمان به روحم مثل لباسهای ایرانی ارزان قیمت رنگ داده است.انگار که ملائک برای بهار امسال آسمان را صفایی میدادند.انگار یکیشان هوش از سرش رفت و همه جا را آبی کرد.حتی نگاه مرا که در ناکجای افق گم شده بود ...
چقدر طنین این ثانیه ها در کلام تو مقدسند.
احساس میکنم تمام این ثانیه ها را از برم،اما باز شوق دیدار روی آشنایی مرا زمین گیر میکند.
و هنوز پایم به زمین نرسیده است...
حالا در آخر این سطر های زندگی بی تو نشسته ام.
