سلام بازهم مهربانانه...به مونا عزيز....گاهي وقت ها که فکرمي کنم...البته گاهي وقت ها...مي بينم آدم هاي بزرگ وکوچک زيادي درون کله ام، آمد ورفت داشتن...آدم هاي کوچک زود رفته اند تا شايد روزي برگردند وبرگرده من به تماشاي ستاره ها بنشينند يا شايد بزرگ شوند ...بزرگترازبزرگ....اما آدم هاي بزرگ هم، زود رفته اند ...کله من يعني ناما جعفري اين قدرکوچک بود که آدم بزرگ ها درونش جا نمي گرفتن...به ديداري باز.تازه اميدوار