مونا من راجع به شعر قبليت نظر ندادم چون اصلن حسش نبود! حواسش هم نبود...
حال كه اومدم 10 بار اين شعرت و خوندم!
آنقدر از سکوت سرشارم
که در آسمان راه خانه ام را گم نميکنم...
يعني چي؟
نميدونم شعرت گيجم كرده فقط ميتونم تلخي وحشتناكش و لمس كنم، وحشتناك تلخه! ضمن اينكه نبايد كامنت قبلي رو جواب ميدادي! حالا كه جواب دادي از جوابت هم خوشم نيومد!!
