سلام.منم اول خواهش ميکنم.راستش من شعرامو خيلي دوست دارم و اصلاً اونا رو شعر نميدونم،درسته که واژه هستن اما واسه من زنده هستن.خوب پيشنهادايي که کردي خيلي خوب و جالبه،اما به نظر من هر کسي يه لحني داره.من خيال ندارم که حرف تازه اي بزنم من فقط ميخوام حس خودمو نسبت به زندگي بيانش کنم.و اينجا ميزارمشون تا ثانيه هامو با يه سري دوستاي مجازي قسمت کنم.بعضي شعرا به دل خيليا ميشينه و به دل خيليا اصلاً راه پيدا نميکنه...شايد هزاران هزار تا دليل داشته باشه.گفتي با طولاني شدن شعر موافق نيستي،من اين حرفو زياد شنيدم و راستش اصلاً نميتونم درکش کنم.آدم ميخواد حرفشو بزنه،گاهي حس ميکني که بايد زياد تکرار کني تا احساس رهايي کني،گاهي نه با يه خط همه چيزو گفتي و تازه سکوتي که در ناگفته ها ميمونه همچنان به گفتن حرفاي تو ادامه ميدن.به هر حال به نظر من بايد اين بايدها و نبايدها رو کنار گذاشت و بزاريم حرف دلمون ساده گفته شه.مرسي از توجه و نگاهت به شعر من .