سپيده...دير نرسيدي.تو هر وقت بياي همون بهترين زمانه!(من آخر فرق خوب و بدو نفهميدم)!مي خوام برم دوباره شعرامو بچشم.سپيده گاهي وقتا احساس ميکنم زندگي يه بن بست ،يه بن بست که فقط از نوره...اون طرف تر از نور بازم نوره،يه نور خالص.که بايد گرفتارش شي تا رها شي.منم اين راه دوست دارم.نه اوج و نه فرود..فقط راه...مرسي واسه دو شاخه گل.