سلام حسن!وقتي ميبينم هنوز آدمايي پيدا ميشن مثل تو که وقت بزارن و به اين خوبي نقد کنن ، چند خط ساده (که حرفاي دل يه دختره )دلم گرم ميشه!و چيزي که بايد بگم اينه که من اين مدت تمام تلاشم کردم تا تمام دانسته هامو(تئوري)از خودم پاک کنم،و هميشه دلم ميخواد درست مثل يک انسان بدوي باشم!تا دنيا رو درک کنم و بفهمم نه اين که بدونمش!اما گفتي که سعي کنم شعرمو اينجوري محکم تمومش کنم،اين يه کار غير ممکنه !چون سعي در گفتن شعر هيچ نقشي نداره!هميشه يه سري اتفاقات بايد پيش بياد ،چه در شعر و چه در زندگي شعرگونه!و همين اتفاق باعث اتفاقهاي جديدي ميشن!اتفاقي از سر اتفاق مرا ميخواند ،که شعر من است!