مونا

چهار سال استادهاي گردن كلفت دانشگاه فردوسي بهم آموزش دادن كه از همين تعاريف و حرف ها بگم و تند تند پشت سر هم رديف كنم. مي دوني من دلم نمي خواد راجع به چيزي كه هممون باهاش سروكار داريم و يه جورايي تو خونمونه بحث كنم. فقط دلم مي خواد بتونم براي هر موقعيتي تو زندگيم بهترين و ساده ترين شعر رو به ياد و به زبان بيارم.

امروز در جواب به اين مطلب تو يه جمله از چزاره پاوزه، شاعر ايتاليايي كه زندگيش رو سر شعر گذاشت، به يادم مي آد: واژه ها براي انسان آفريده شده اند، نه انسان براي واژه ها!

مي دوني ما بايد اونقدر آزاد و قوي و هدفمند باشيم كه واژه ها و شعر ها مثل مستخدو يا مثل دوست يا مثل همراه، هميشه كنارمون باشن.