بر زمينم،

و بر شعرهايم ،

و آه هاي بي پايانم که زاده غياب تو هستند!

تا باز خورشيد سايه هامان را بربايد...

ايناجاش اونقدر به دلم نشيت كه زير لب بي اختيار چند بار تكرارش كردم. محشر بود دختر ! دست مريزاد

با شعرت نزديكي عجيبي داشتم

انگار كه خودم تك تك اين جمله ها رو در درونم پروروندم و به روي كاغذ آوردم.

.....

ممنون از حضورت

آپ كردي منو بي خبرم نزار دوست !